Terug komen en thuis komen

Lieve vrienden, familie en kennisen,

Mijn laatste blogje heeft even op zich laten wachten aangezien ik echt even tijd nodig had om alles te laten bezinken. Na onze laatste dagen in ethiopie ben ik op 18 Juni veilig geland in Nederland. Wat een wereld van verschil. De normaalste zaken zijn ineens grote verschillen of heel opvallend. De laatste dagen van de reis keek ik enorm uit om naar huis te gaan. Ik was klaar om terug te gaan naar Nederlandse bodem waar ik alles ken en waar alles ''goed'' geregeld is. Vooral de eerste dagen was het waarderen van wat ik /wij hebben in nederland het meest overheersende gevoel. Daarna kwam de vraag, wat nu?

Op schiphol stonden 3 geweldige vriendinnen op me te wachten. Wat was het fijn om welkom thuis geheten te worden door mensen waar je van houdt. Daarna ben ik terug gegaan naar de basis. Er stond nog een week debriefing op de planning. In deze week hebben we gekeken naar hoe nu verder na de dts. We zijn natuurlijk 6 maanden met elkaar opgetrokken in een kleine bubbel die YWAM heet. We hebben doorgesproken hoe we de DTS vonden gaan en hebben vooral ook veel tijd besteed aan het teruggaan naar het alledaagse leventje. Ook hebben we een avond gehad waarbij we hebben verteld hoe ons avondtuur was. Na 6 dagen samen hebben we ons diploma in ontvangst genomen en was het tijd voor afscheid. Dit heb ik zelf als enorm moeilijk ervaren. Wetende dat iedereen weer terug vliegt naar alle uithoeken verspreid over de gehele wereld met een grote kans dat we elkaar nooit weer zien. Na zo een intense tijd samen vond ik dit echt pittig.

De eerste week thuis was heel chaotische. Ik had direct een aantal verjaardagen gepland gestaand en een afscheid van een van mijn beste vriendinnetjes. Ook was ik enorm bang om in een gat te vallen waardoor ik de neiging had zo veel mogelijk tijd op te vullen of zo snel mogelijk werk te vinden. Na 3 weken had ik het gevoel een beetje met 2 benen op de grond te komen en wat meer rust te vinden. Inmiddels heb ik dan ook een baan, ben ik weer gewend aan het nederlandse voedsel, ritme en de tijdsindelingen. Ik ben dan ook vorige week begonnen op mijn nieuwe werk. Het is zo bijzonder hoe dit gelopen is. Van de een op de andere dag had ik binnen een paar uur een baan bij De Noorderbrug in leeuwarden waar ik nu werk met jongeren met niet aangeboren hersenletsel. In eerste instantie had ik verwacht weer terug te gaan naar mijn oude baan maar ik kreeg een veel beter aanbod! Namelijk 28 uur vast op papier voor minimaal een jaar met kans op verlening en vast contract.

Nu ik dan ook weer aan het werk ben, een beetje dag structuur heb en weer mijn oude vrienden en familie om mij heen heb kan ik zeggen dat ik begin te landen. Het verwerken en overdenken van alles wat ik gezien heb is denk ik nog niet echt begonnen. De hele reis voelt nog een beetje als een droom maar nu zo langzamerhand zal ik steeds meer tijd gaan nemen om foto's terug te kijken, te skypen met ywam vrienden en om mijn fotoboek te maken.

Het plan voor nu is om aan het einde van de vakantie/begin september een avond te organiseren om te vertellen over mijn reis. Dit met onder andere video en foto materiaal! Mocht het je leuk lijken om daar bij te zijn en een uitnodiging te krijgen stuur mij dan een berichtje via facebook of whatsapp of via onderstaande gastenboek.

Bedankt voor alle reacties, gebeden, sponsoring, belangstelling en interesse! Dit heeft mij heel erg goed gedaan!

Heel veel liefs,

Margriet